Aydan Aksakal, 2022, (14)

dönüş değil, düş bu. ama ben “artık ‘düş bu,’ demiyorum kendime. inanmıyordum artık buna. şimdi şöyle düşünüyordum: ‘kendini savunmaya hazır olmalısın’”.[1] düşüncem benden yavaş. kendimi savunmaya hazır değilim. dövüştüğüm her karabasan, uzaktan dişlerini göstere göstere sırıtarak hak ettiğim şeyin kendimden başka hiçbir şey olmayacağını garanti ediyor. bu hoşuma gitmedi, bu ben değilim. bu yazı benim olduğu kadar, sözlüklerin. bu berbat yazının yazgısını bana yükleyen onlar. sözcüklerin yükünü yakıp, yalın bir duvara karşı otuz üç yıl boyunca baktım. duvarın renginin beyazlığına değil, doğrudan beyazın kendine baktığımı anladığımda artık hazırdım. şunlar döküldü üstümden: “söylediklerim bana ait değil, hiçbir zaman da olmadı”.

Burak Çakır

[1] Lem, solaris, çev. M. Aközer.