Aydan Aksakal, -Virginia Woolf- defterinden, 2016

yaşam ölçüyle gelseydi, sevinç de elem de bilmeyecekti insan.

“her şeyin ölçüsü insandır.”[1] dediğinde Protagoras, onu herkes yanlış anladı ve güldüler arkasından. hâlbuki Protagoras’ın etrafındakiler sadece bunu yaparak bile, Protagoras’ı ölçmüş oldu. diğer her şey gibi, onun da ölçüsü oldular. bu yüzden bir daha asla mutsuz olmadılar.

“güneş insan ayağı ölçüsündedir.”[2] dediğinde Herakleitos, onu herkes yanlış anladı ve ağladılar arkasından. hâlbuki Herakleitos’un etrafındakiler sadece bunu yaparak bile, Herakleitos’un güneşini ayaklarının altına almış oldular. bu yüzden bir daha asla mutlu olamadılar.

yaşamın ölçüsü yoktur ama insan her şeyin ölçüsüdür, özellikle de ölçemeyeceklerinin. böylece sevinç ve elem içinde yaşamına devam eder insan.

Burak Çakır

[1] Protagoras, LM31D9. [2] Herakleitos, LM9D89b. serbest çeviri.