Aydan Aksakal, KadıköyVapuru, Aralık2022

“birdenbire gece oluyor, rüzgâr şiddetle uğulduyor,

ve gökyüzü, deniz ve kara birbiriyle karışmış gibi görünüyor.

gemi yıldızlara doğru uçuyor, sonra gene sulara gömülüyor,

dalgaların altına girince, etrafında mezardan başka hiçbir şey görülmüyor,

burada şimşekler çakıyor, orada gök gürlemekte, tüm gökyüzünde fırtınalar,

dalgalar, dalgaların, bulutlar bulutların üzerine yığılmışlar,

gemi batıyor şimdi ve bana… hiçbir şey olmadı,

çünkü ben fırtınayı yalnızca karadan izledim”[1]

bir gemi, kendindekileri batmaya sürükleyebilir. batışını seyredenlereyse zararsızdır.

bazen bir gemi, kendindekilerle birlikte, başkalarını da içine çekebilir ve batışıyla seyircisini de batırabilir.

ancak bazen de bir gemi, herkesin batıp gideceği bir dünyada sadece kendindekileri yaşatabilir. nihayetinde gemi bazen batsa da aslında yüzmek için üretilmiştir.

batan ve yüzen şey olarak gemi, seyircisine ve denize aldırmadan seyrine devam eder.

Burak Çakır

_________ [1] J. J. Ewald’ın Sturm [Fırtına] şiirinden akt. H. Blumenberg, gemi batıyor seyrediyorlar, çev. O. Toklu.